Op dit moment ontvangen bedrijven uit meerdere branches een brief van de Inspectie SZW om informatie over hun "gevaarlijke" stoffen. Deze informatie-uitvraag gaat niet meer over de stof, maar over de componenten in de stof. Dat vraagt nogal wat van de ondernemers en levert een enorme administratieve last op. Wat nu?
In diverse branches wordt een brief van de Inspectie SZW ontvangen. Een voorbeeldbrief is bij deze pagina gevoegd. Het betreft de vraag om een "gevaarlijke" stoffenoverzicht op het niveau van CAS-nummers.
In algemene zin wordt gesteld dat wat de Inspectie SZW vraagt, wel ver gaat doordat er CAS-nummers aangeleverd moeten worden. Daardoor moet je niet op productniveau gaan registeren, maar op componentenniveau. Dat vraagt nogal wat van de ondernemers en levert een enorme administratieve last op. Zeker als de vervolgstap dan ook op componentniveau bepalen van grenswaarden en blootstellingen inschatten wordt.
Voor onze branche lijkt deze vraag niet vreemd. Vanwege het specifieke karakter van onze branche en het veel aanwezig zijn van SVHC-/CMR-stoffen, is de branche al geruime tijd bezig om het gebruik en de beheersing van SVHC-/CMR-stoffen inzichtelijk en daar waar mogelijk veiliger te maken. Ook voor de bedrijven, die lid zijn bij Vereniging ION, is al enkele jaren geleden de vraag gekomen om een register "gevaarlijke" stoffen aan te leggen, en bij elke inspectie wordt er naar gevraagd.
Er zijn diverse systemen van registreren in gebruik, die allen het doel op de juiste manier dienen. Het probleem zit wat ons betreft niet in het feit dat die informatie beschikbaar gesteld moet worden, maar in het feit dat je het zelf (weer) moet gaan inkloppen in een door de Inspectie SZW geopende website.
Door de diverse brancheorganisaties is onderzoek gedaan, en er zijn geen rechtsgronden gevonden waarop dit door de Inspectie SZW afgedwongen kan worden. Navraag bij de inspectie leert ook de Inspectie SZW het ziet als "slechts" een verzoek. En hoewel dat inderdaad de letterlijke tekst is, kunnen wij ons voorstellen dat bedrijven het anders interpreteren en zien als een opdracht om de informatie voor 5 maart in te voeren. Dus voor de goede orde; een verzoek mag u, maar hoeft u niet te honoreren.
