Voor cursussen heb je natuurlijk een docent nodig en gelukkig zijn er voor de ION-cursussen docenten genoeg. Hoe kijkt een docent aan tegen de ontwikkelingen op het gebied van opleidingen en cursussen? We vroegen het aan David Kloosterman, docent voor diverse ION-cursussen sinds 2016. “Dat je geen praktijkonderwijs kunt geven aan de cursisten vind ik heel erg.”
David Kloosterman is een man van de praktijk en zijn werkweek barst van de afwisseling. Hij doet zelf nog stralen en spuiten, doet industrieel schilderwerk op locaties, neemt langs de hele Noordzeekust op een hoogwerker veel transformatoren en hoogspanningsinstallaties onder handen, wordt regelmatig door PPG-coatings (Sigma) als coatinginspecteur ingehuurd voor de maritieme sector en sinds 2016 is hij ook ION-docent. Dat ging heel eenvoudig. “In de OT stond een artikeltje waarin om docenten werd gevraagd en daar heb ik op gereageerd. Ik was in 2011 al voor mezelf begonnen als zzp’er. Toen ben ik op verzoek onder meer veel incompanytrainingen gaan doen. Ik ben handig in dit vak en bleek goed in staat te zijn om mensen te begeleiden. Toen ik nog in loondienst was, zei een voorman in 1998 al tegen mij dat ik les moest gaan geven, want daar was ik volgens hem heel erg geschikt voor. Ik heb dat lange tijd weggewuifd, maar het is er toch van gekomen.”
Omdat hij van oorsprong poedercoater is, is hij eerst daarin les gaan geven op alle drie de niveaus. Tegenwoordig geeft hij ook les in metaalconserveren en in inspectie staalconserveren. Daarnaast doet hij veel incompanytrainingen, voornamelijk bedoeld om een groepje medewerkers in te werken. Hij kijkt nog met veel plezier terug op een bijzonder trainingsproject enkele jaren geleden voor de gemeente Amsterdam. Hij moest een aantal maal asielzoekers opleiden, zodat ze aan het werk konden in de havens. “Die asielzoekers wilden dolgraag werken, maar mochten dat niet. Tegelijkertijd zaten ze in de haven te springen om vaklui. De gemeente is een project gestart en ik werd ingeschakeld om ze in enkele weken voor het werk klaar te stomen. Een bedrijf had een grote hal ingericht als praktijklokaal waar ze konden stralen, schilderen, bikken, tollen, spuiten enzovoorts. Ze waren acht uur per dag aan het werk. Na drie weken konden ze examen doen; als ze slaagden kregen ze allerlei certificaten, maar ook een jaarcontract. Ze waren dolgelukkig, niet zozeer vanwege het geld dat ze gingen verdienen, maar ze deden ertoe: kregen een functie in de maatschappij.”
PASSIEF LUISTEREN
Maar tegenwoordig, mede door corona, vindt hij zichzelf als ION-docent terug voor de computer met de cursisten aan de andere kant van het beeldscherm. Dat er bij een derde doet dat achteraf per mail en de rest is helemaal stil. Hoe die de stof oppikken, merk je pas op het examen. In mijn beleving is dat niet de juiste manier van opleiden. Maar momenteel geef ik via e-learning de cursus poedercoaten 2 en ik moet toegeven dat dat best wel goed gaat. De lesstof is goed opgebouwd en bij de cursisten zie ik geen enkele uitval. Maar ik ben dolblij wanneer ik op een avond praktijkles mag geven, dan heb je interactie met de cursisten.”
Hij verwacht dat wanneer cursussen steeds meer in een digitale omgeving gehuisvest worden, de combinatie van e-learning en online lesgeven misschien wel goed kan uitpakken. “Nu is dit allemaal nog in de beginfase en kun je dat nog beter op elkaar afstemmen. Je kunt online lesgeven en de cursisten kunnen mij dan direct vragen stellen. Als er daarnaast e-learning plaatsvindt waarbij de docent in zijn eigen tijd opdrachten kan nakijken en corrigeren, zie ik dat als een goede ondersteuning. Maar het grote probleem is de onmogelijkheid om tijdens het lesgeven de cursisten werkelijk iets praktisch te laten doen. Het enige wat we tijdens de cursussen doen, is dat we de theoretische achtergrond vertellen van het werk; dus waarom de cursist iets moet doen. Het mooiste zou zijn als we verspreid over Nederland leslokalen hadden met daarnaast een praktijklokaal waar men het geleerde meteen in de praktijk kan beoefenen. Maar er moeten dus bedrijven zijn die dit willen aanbieden. Nu kan iemand het diploma poedercoaten niveau 2 hebben, maar of die kan poedercoaten is nog maar de vraag.”
BLIJVEN ONTWIKKELEN
Hij vertelt dat dat geen verzinsel is. “Herhaaldelijk kom ik bij de cursussen mensen tegen die bijvoorbeeld vertegenwoordiger zijn, op de tekenkamer werken, directieassistente zijn of in de tussenhandel werken. Als een sollicitant een certificaat laat zien, is het wel handig als de werkgever goed navraagt wat die persoon gedaan heeft. Het is lastig om hier een oplossing voor te vinden. Tegelijk zie je dat de vraag naar vakmensen erg groot is. Dat probleem zie ik niet zo snel verdwijnen. Wat zou kunnen helpen, is het veel meer promoten van de beschikbaarheid van allerlei subsidies voor het groepsgewijs volgen van vakcursussen. Dat vergt wel een investering, maar kan goed werken. Medewerkers die op die manier een certificaat hebben gehaald, moeten de eerste jaren ook bij die werkgever blijven.”
Hijzelf vindt de combinatie van op verschillende manieren in de praktijk werken en lesgeven heel fijn. “Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik elke dag dingen doe die ik leuk vind. Ik ben nog nooit met tegenzin ergens naartoe gegaan. En ik wil me blijven ontwikkelen. Onlangs heb ik gesolliciteerd op de functie van hybride docent in het (v)mbo. Tegenwoordig mag je als niet-opgeleide docent zes uur in de week voor de klas staan, plus een half uur voorbereiding per lesuur, dus negen uur per week. Ik zie dat als een groeimarkt en ik vind het bijzonder leuk om de interactie met die mensen aan te gaan.”
Meer informatie:
www.vereniging-ion.nl