Op 23 maart 2021 werd de Clean Energy Summit georganiseerd. Ruim 3.000 mensen vanuit geheel Europa waren aangesloten op dit online evenement. Mocht u de details willen weten, het programma geeft een goede indicatie en de link naar het programma, alsmede de mogelijkheid om (delen van) de summit zelf te zien vindt u onderaan dit artikel.

Doel van de Europese Green Deal is om Europa in 2050 CO2 neutraal te maken. In totaal worden de kosten geschat op €1.000 miljard. Daarvan moet 50% uit het EU budget komen, en de andere 50% zullen de lidstaten (= overheid, burgers en bedrijfsleven) op moeten brengen. Daarvoor wordt onder andere een fonds, InvestEU, opgericht en worden baten verwacht uit het CO2 emissiehandelssysteem. Grote vraag is uiteraard hoe de lasten over de landen worden verdeeld en hoe de landen afzonderlijk dat dan weer door vertalen naar landelijk beleid. Het mag in ieder geval vanwege de kosten niet leiden tot een tweedeling in de maatschappij. Het woord inclusiviteit werd veelvuldig gebruikt.

Gedurende de dag, die duurde van 09.00 - 18.00 uur, werden 50 personen vanuit de politiek en het bedrijfsleven aan het woord gelaten. Daarbij werden uiteraard de ambities en het belang uiteengezet, maar er kwamen ook andere onderwerpen aan de orde. Denk daarbij aan:

  • Hoe kom je tot een juiste mix van duurzame energiebronnen? Is dat alleen wind- en zonenergie, of komt daar bijvoorbeeld ook een groot aandeel van de inmiddels toch wel omstreden biomassa energie en/of de al langere tijd omstreden kernenergie bij?
  • Hoe past duurzame energie in een circulaire economie?
  • Hoe ga je om met opslag van energie. Welke batterijtechniek is beschikbaar en is daarvoor bijvoorbeeld een waterstof systeem noodzakelijk?
  • Hoe “verkoop” je een dergelijk project aan 500 miljoen Europeanen en wat doet de rest van de wereld?
  • Wat is de economische relevantie van al die nieuwe technologieën in termen van werkgelegenheid en in termen van exportproduct?
  • Moeten de landen synchroon beleid maken of mogen de landen van elkaar afwijken? Is het uit te leggen dat in Nederland hoge kosten worden gemaakt voor "van het gas af", terwijl in Duitsland subsidies worden vertrekt om aan het "schone" aardgas te gaan?

Opvallend was dat er veel gesproken is over de uitvoering van de Green Deal op het niveau van ambities, technologieën en kosten/baten. Op geen enkel moment is er gesproken over de vraag “wie dit alles eigenlijk gaat maken”. Hiermee wordt bedoeld, waar komen de vakmensen vandaan die de klus klaren, en met welke materialen mogen ze dat dan gaan doen. De maakindustrie van Europa is prima in staat om warmtepompen, batterijen, elektrisch vervoer, zonnepanelen, kerncentrales, windmolens en de bijbehorende infrastructuur te maken. Maar dan dient de “innovatieve” maakindustrie wel gefaciliteerd te worden. Voor onze branche betekent dat bijvoorbeeld dat ook SVHC-/CMR-stoffen (uiteraard veilig) gebruikt moeten kunnen worden. En daar is eigenlijk niets over gezegd.

Voor oppervlaktebehandelende bedrijven is het belangrijk zich te realiseren dat er een weg is ingeslagen, die ook hun energievoorziening zal veranderen. Bij het doen van nieuwe investeringen is het belangrijk om energie(beschikbaarheid) voor de langere termijn steeds mee te wegen bij de keuzes. Vereniging ION zal zich blijven inspannen voor duurzame bedrijven en duurzame productieprocessen. Daar hoort de energievoorziening en de energieprijs uiteraard bij. Overigens wordt er in Den Haag ook nog gesproken over een (Nederlands) convenant als opvolger van de MJA3. Verwacht wordt dat het convenant op 1 januari 2022 in zal gaan. 

Wilt u zelf de summit nog bekijken: https://www.cleanenergysummit.eu/programme/?utm_source=flexmail&utm_medium=e-mail&utm_campaign=thankyouforattendingthecleanenergysummit&utm_content=watch+the+replay