Er komen steeds meer sport- en racefietsen op de weg, die ook steeds vaker uitblinken door het ontwerp. Kenners kunnen van grote afstand de diverse merken onderscheiden. Dichterbij gekomen, blijken de fietsen ook vaak van elkaar te verschillen op het gebied van kleur, lettertype, een matte of glanzende uitvoering, enzovoorts. Dat is ook wel begrijpelijk, want niemand wil dezelfde fiets als zijn buurman. Maar hoe krijg je die talloze combinaties op de frames, terwijl je toch de kosten in de hand houdt? Daarvoor moet je bij DecoCoat in Heerenveen zijn.
Waar een klein bedrijf groot in kan zijn. In een jaar tijd is DecoCoat gegroeid van twee naar tien medewerkers en uit heel Europa - en daarbuiten - melden zich fietsfabrikanten, met de vraag of het bedrijf hun frames even wil decoreren en lakken. Bij DecoCoat gaat het altijd om die combinatie. Hoe is dat zo gekomen? Daarover spraken we met Frans-Theo Niemeijer, die behalve directeur van DecoCoat, ook eigenaar is van de zeefdrukkerij Posterama.
“De start van ons verhaal ligt bij Posterama, dat gespecialiseerd is in het decoreren van producten. Posterama maakt en levert transfers, stickers en technieken voor het verfraaien van allerlei producten. Dat kunnen consumentenproducten zijn, sport- en promotieartikelen, maar ook producten die gebruikt worden in de maakindustrie. Al die producten worden doorgaans verwerkt in een of andere oppervlaktebehandeling. Om te testen of dat in de praktijk goed functioneert, hebben we een laboratorium waar diverse oppervlaktebehandelingen kunnen worden uitgevoerd, puur en alleen om ons product te testen. Maar ja, dan komt er een klant met een hockeystick, en die vraagt of wij daarvoor de transfers kunnen leveren, alsook een klein aantal gelakte samples. Daarna kregen we nog eens de vraag om een aantal samples te lakken en op een gegeven moment gingen we productie doen: van eerst enkele tientallen per week naar later honderd tot tweehonderd sticks per week.”
KRITISCH PROCES
Gelet op de omzet natuurlijk helemaal niet gek, maar de zeefdrukkerij en het testlaboratorium konden het nauwelijks aan. Er konden maar 18 hockeysticks per keer in de oven. Gelukkig kwam er een pand vrij op een andere locatie in Heerenveen, dat geschikt was voor het lakken en decoreren op kleine schaal. En daar kwam nog een andere ontwikkeling bij. “Al jarenlang merkte ik dat de kleinere fietsmerken die geen eigen lakkerij hebben - en dus afhankelijk zijn van looncoaters - regelmatig een probleem hadden om hoogwaardig lakwerk in combinatie met de transfers tussen de laklagen goed voor elkaar te krijgen”, vertelt Frans-Theo Niemeijer. “Soms ging het goed bij de looncoaters, soms fout. Dat is ook wel te verklaren, want het proces om de transfers tussen de laklagen perfect voor elkaar te krijgen, is veel kritischer dan zonder transfers ertussen. Als je bij ons werk bijvoorbeeld een laag iets te lang in de oven laat, of de temperatuur is te hoog, dan krijg je direct hechtingsproblemen, problemen met de kleuren of andere kwaliteitsproblemen.”
Tijd dus om een nieuw bedrijf op te richten, DecoCoat, dat zich hoofdzakelijk ging richten op fietsframes en zijn intrek nam in het vrijgekomen pand. 2016 was een beetje een opstartjaar, maar 2017 kreeg al gauw de contouren van een achtbaan, door het grote aantal nieuwe klanten uit diverse EU-landen. Mede dankzij de nieuw aangetrokken adjunct-directeur Mark Brander is alles in goede banen geleid. Kenmerkend voor DecoCoat is het lakken en decoreren, en wel zó dat de frames uniek zijn, terwijl door de manier van werken toch een hoge efficiency bereikt wordt. Alle substraten kunnen worden behandeld, waarbij opgemerkt wordt dat titanium niet gelakt hoeft te worden, alleen gedecoreerd. Andere substraten zijn bijvoorbeeld aluminium, carbon en staal. Carbon krijgt een meerlaags 2K-systeem, terwijl andere materialen gepoedercoat worden. Niemeijer wijst erop dat door deze manier van werken de lakkwaliteit van kleine fietsmerken nu vergelijkbaar is met de grotere fietsmerken, of misschien zelfs beter.
INDIVIDUELE PROJECTEN
“Wij zijn geen standaard looncoater. Wij leveren een meerlaags systeem, volgens nauwe specificaties, met een gemiddelde poedercoatlaagdikte van ongeveer 65 micrometer. Vaak is de eerste laag een poederprimer, dan volgt een watergedragen natlak, dan wordt de decoratie aangebracht en dan komt er een clearcoat poeder overheen. De moffeltijden voor al die lagen moeten nauwkeurig op elkaar afgestemd zijn om kwaliteitsproblemen te voorkomen. Pinholes, bijvoorbeeld, zie je bij normaal lakwerk niet zo snel. Maar het risico daarop is een stuk groter als er transfers tussen zitten en bovendien vallen ze meteen op.”
Hij vervolgt: “Het zusterbedrijf Posterama levert de transfers, die wij naadloos in het lakwerk op de frames integreren. Als je er met je vinger overheen gaat, voel je niet waar de transfer begint of eindigt. Daarnaast zijn wij bijvoorbeeld ook in staat een reflectie in verschillende kleuren onder een poedercoating te plaatsen. Dan wordt er uitgemoffeld bij een temperatuur van 180 graden. De producten van Posterama zijn hittebestendig en verkleuren niet. En bij frames van het merk Santos bepaalt de consument de samenstelling van de fiets, waaronder de kleurstelling - ook van de transfers -, het lettertype en een matte of glanzende uitvoering. Daarmee zijn maar liefst 30.000 combinaties mogelijk. Doorgaans weten wij van tevoren niet welke combinaties gevraagd worden en toch kunnen we het werk gewoon fluitend doen.”
Het gaat dus veelal om individuele projecten, maar ook worden kleine seriematige orders uitgevoerd, onafhankelijk van het type behandeling. Alles wordt met de hand gedaan. Het bedrijf is ook niet van plan te investeren in poedercoatlijnen of in verdere automatisering van het lakwerk. Men richt zich op een nichemarkt, waar variëteit het uitgangspunt is. En dat blijkt een goede keuze. Was het bedrijf een jaar geleden nog blij met iedere nieuwe klant; tegenwoordig wordt er goed gekeken of de potentiële klant ook echt bij het bedrijf past.
