Hoe zet je vanuit het niets een straalbedrijf op? Sterker nog, hoe zet je zo’n bedrijf op terwijl je een uitkering hebt wegens nekklachten? Op die vragen kan Daniël Bulder antwoord geven. Hij heeft zijn straalbedrijf opgezet onder de naam De Straalzaak. Hoe ging dat in z’n werk en wat zijn de plannen voor de toekomst? We zochten hem op.

De Straalzaak is gevestigd in een bedrijvenwijk van Lelystad. Het pand en de inrichting weerspiegelen wat Daniël Bulder binnen zijn mogelijkheden kon realiseren: een hoge hal, niet al te groot, niet al te duur, maar wél voorzien van krachtstroom. “Aanvankelijk ging ik voor twee straalcabines, één voor rvs en één voor metaal en hout. Maar dat bleek financieel onhaalbaar. Ik moest mijn plan dus aanpassen naar één straalcabine. Dan kom je voor het dilemma te staan: welk substraat kies je om te stralen? Hier in de omgeving zijn best veel rvs-bouwers, bijvoorbeeld voor de voedingsmiddelenindustrie. Daar is dus een markt. Maar toch ben ik voor metaal en hout gegaan. Hout, omdat dat voor mij verbonden is aan de mogelijkheid tot hergebruik; dat zie ik wel zitten. Daarnaast wil ik me richten op nichemarkten en niet zozeer op de industrie als markt.”

Voor Bulder was het opzetten van een straalbedrijf helemaal geen vanzelfsprekendheid. In zijn werkzame leven heeft hij verschillende soorten beroepen en functies uitgeoefend. Zo is hij tien jaar trambestuurder geweest in Amsterdam, waar hij opklom tot leidinggevende. Ook werkte hij als technisch adviseur bij diverse bedrijven en gaf hij technische adviezen voor de afdeling pakketvloeren over leggen, lijmen, kleuren enzovoorts. In de crisisperiode werd het bedrijf uitgedund en raakte hij zijn baan kwijt. In die periode had hij al last van zijn nek, eigenlijk had hij daar al twintig jaar last van. En het werd steeds erger.

HERSTEL

“Ik kreeg bijvoorbeeld tintelingen in mijn hand en liep scheef van de pijn. Na een gesprek met een neuroloog heb ik besloten om mij in 2013 te laten opereren. Tijdens die operatie is een tussenwervelschijf weggehaald en een blokje ertussen gezet, waardoor nu twee nekwervels aan elkaar vastzitten. Daarna begon een periode van voorzichtig revalideren. Ik heb korte tijd ander werk gedaan, maar liep al gauw te verrekken van de pijn. Duidelijk was: voor voldoende herstel moest ik vaak oefeningen doen en me laten begeleiden door een fysiotherapeut. Maar ik zat thuis en ik wilde weer iets gaan doen. Een vaste baan lag niet zo voor de hand, gezien mijn leeftijd en vanwege het feit dat ik geen specialisatie had opgebouwd.” Hij vervolgt: “Mijn passie is mijn handen gebruiken, ik ben handig. Toen ik thuis liep, werd ik een vaste klant bij kringloopwinkels. Daar zag ik heel veel materialen en meubels staan en bedacht dat het ideaal zou zijn als je die zou kunnen ‘zandstralen’; ik gebruikte toen dat woord nog. Ik dacht: wat heb je daarvoor nodig? Ik kwam bij allerlei vage websites, met allerlei informatie waar ik uiteindelijk niets aan had. Toen ben ik gewoon eens gaan informeren bij een toeleverancier van straalmiddelen en zodoende kwam ik uiteindelijk terecht bij Sybrandy in Amersfoort. Zij konden heel goed met mij meedenken en zo zijn we een project ingegaan om te kijken of ik via een bedrijfsplan in aanmerking zou kunnen komen voor een BBZ-uitkering, zijnde een lening, van het zelfstandigenloket Flevoland.” 

Dat bleek mogelijk, maar het maximaal te lenen bedrag van 35.000 euro was te weinig om een klein straalbedrijf op te zetten. Er moest immers niet alleen geïnvesteerd worden in machines en de huur, maar Bulder moest financieel ook de tijd krijgen om klanten aan te trekken. Daarom is hij op zoek gegaan naar meer financiers, die hij uiteindelijk vond bij een particuliere investeerder - een relatie van hem - en bij Qredits. Deze laatste instelling richt zich op microfinanciering voor ondernemers, als aanvulling op het bedrag van het zelfstandigenloket. Intussen was er een haalbaarheidsonderzoek uitgevoerd, een geschikt pand gevonden en was ook duidelijk geworden welke machines daarin zouden komen te staan. Half januari kreeg Bulder de sleutel. Maar ook toen was hij er nog niet.

"Ik denk in praktische, realiseerbare oplossingen die het werk voor mij lichter en handiger maken."

DUBBEL SPANNEND

“Het pand moest zodanig ingericht worden dat ik ook daadwerkelijk met die ene straalcabine aan de slag kon. Er moest dus gesloopt, gesleept en gebouwd worden. Gelukkig heb ik daarbij veel hulp gekregen van vrienden en van mijn overbuurman. Ik doe zelf ook veel, maar in mijn eentje had ik het niet gekund. Ik ben dan ook heel blij met alle hulp die ik heb gekregen. Half maart had ik mijn eerste straaldag. Het is dubbel spannend. Het stralen is voor mij helemaal nieuw, dus hoe voelt dat? Maar ook: krijg ik voldoende klanten om de leningen terug te betalen? Al doende, krijg ik wel lol in het stralen. Je ziet het opknappen, je hebt meteen resultaat.”

In zijn straalcabine staat de body van een oude sportauto, zijn eerste concrete straalklus. Maar hij heeft ook al meerdere opdrachtbevestigingen op zak. “Ik heb een relatie van mij gebeld uit mijn tijd in de pakketvloerenbranche. Ik belde precies op het juiste moment, want hij was op zoek naar een andere manier om houten vloeren te bewerken. Het borstelen is namelijk best arbeidsintensief. Of ik misschien een goedkopere en mooiere oplossing had? Bij Sybrandy ben ik toen wat voorbeelden gaan stralen, waarbij ik heb gekeken naar het beste straalmiddel, druk en hoek om tot het gewenste resultaat te komen. Het resultaat daarvan heeft hij aan een verkoper meegegeven, en dat is in de markt - zoals bij architecten - heel goed gevallen. Wat ik doe, is glasparelstralen. Het mooie daarvan is dat je in één bewerking een splintervrij oppervlak krijgt.”

OPDRACHTBEVESTIGING

Momenteel is Bulder aan het uitdokteren hoe hij het straalproces nog efficiënter kan inrichten. Met de hand stralen is geen optie. Hij denkt aan een trommelmotor met een frequentieregelaar en een transportband met een straalnozzle. Daarbij moeten de parameters, zoals afstand, hoek, druk en doorvoersnelheid, instelbaar zijn zodat je een recept repeterend kunt uitvoeren met als resultaat een constante kwaliteit. “Ik wil daarover nader met Sybrandy overleggen. Het doel is een simpele, betaalbare en efficiënte oplossing. Die opdrachtbevestiging is heel mooi, maar ik heb er ook wel eens slapeloze nachten van, omdat ik de kwaliteit wil kunnen garanderen. De uitvoering moet repeterend zijn. Het kan in de straalcabine en ik kan dat prima alleen doen. Maar het zou ideaal zijn als dit proces in een gesloten kastje buiten de straalcabine kan worden uitgevoerd, en ik er iemand achter kan zetten die productie draait. Ik denk in oplossingen, bijvoorbeeld in praktische, realiseerbare oplossingen die het werk voor mij lichter en handiger maken. Ik heb nog steeds wel last van mijn nekblessure, maar het is beheersbaar.”

ANDERS DENKEN

Kortom, ideeën en enthousiasme genoeg, maar het gaat om de realisering ervan. “Het is mooi dat enkele klanten enthousiast zijn geworden, maar wat ik als startende ondernemer mis, is iemand waarmee ik kan sparren. Iemand met ervaring, die ook thuis is in de branche. Dat is nog wel een zoektocht. Zo wil ik met die ene straalcabine een zo breed mogelijk marktsegment kunnen bedienen. Rvs stralen is dus geen optie, vanwege het besmettingsgevaar. Dat begrijp ik heel goed, maar ik ben ook eigenwijs. Stel nou dat ik de bedrijfsmix toch volledig zou kunnen filteren, zodat geen metaaldeeltjes achterblijven? Dus dat ik een honderd procent metaalvrije mix zou kunnen krijgen, hoe onmogelijk dat nu ook lijkt. Dan zou ik toch in één hal metaal en rvs kunnen stralen. Dat zie ik als een uitdaging.” Hij besluit: “Ik merk dat ik bij Sybrandy vragen stel die voor hen heel verrassend zijn. Ik ben er eigenlijk van overtuigd dat je door anders te denken schijnbaar onoplosbare problemen op een of andere manier moet kunnen oplossen. De makkelijkste manier in mijn situatie zou zijn dat er in de toekomst meer ruimte komt voor nieuwe investeringen, zodat je het probleem kunt oplossen door een aparte cabine te bouwen. Maar voor een startende ondernemer is dat niet realistisch. Ook overweeg ik om handmatig poedercoaten erbij te gaan doen. Dat zou in deze ruimte mogelijk moeten zijn en vergt een minimale investering. Vooral voor meubeltjes zit daar best veel verdiencapaciteit. Daarmee kan ik mijn dienstenpakket verbreden.”